تا کی غریبانه در این کـنعـان بمانم؟!            در انـتـظـار دیـدنـت گــریـان بــمـانـم

تـا کـی منِ قـحـطـی زده بـین بیـابـان            مـحــروم از بـاریـدن بـاران بـمـانـم؟!

خیلی زیان دیدم از این دوران هجران            نگـذار بیش از پیش در خـسران بمانم

وقـتی دلـت را با گـنـاهـانـم شـکـسـتـم            حـق من است آواره و حـیـران بـمـانم

ای وای اگر بی‌درد هجـرانت بـمیـرم            ای وای اگر در جهل خود پنهان بمانم

بالاتر از بی‌دردی اصلا محنتی نیست            من دوست دارم بی‌سر و سامان بمانم

مُـشـتم هـمـین که باز شد آواره گـشتم            بـایـد هـمـیشه دست بر دامـان بـمـانـم

ریزه خورت هستم، به من نفرین اگر که            خـیـره به دست لطـف این و آن بـمانم

بـین حـسـیـنـیه فـقـط جـریـان گـرفـتـم            تـا آخـرش بـگـذار در جـریـان بـمانـم

خواب و خوراکم درد دوری از حرم شد            تا کی به فکـر مـرقـد جـانـان بـمانم؟!

پیـراهـنـش غـارت شد و باید هـمیـشه            گـریـه کن آن پـیـکـر عـریـان بـمـانـم